Śmierć zaglądnęła im w oczy,

pomarszczyła ułudy,

zburzyła zamki z piasku.

Dzwon bije na wieży najwyższej.

Już czas podać jej rękę.

Nie usłucha jęków ni błagań.

Nie pozwoli oglądać drgnień morza na plaży,

ale przykuje do krzyża dla przykładu.

Zbierajcie manatki,

liście opadnięte szeleszczą.

Nogi drętwieją sztywne jak pacynki.

Odruch wymiotny narasta w twojej smoczej gardzieli.

Za chwilę upadniesz i roztrzaskasz nos o posadzkę,

a korpoludek nawet tego nie zauważy.

Zgryzota burzy fale.

Stają dęba jak nieposłuszny koń.

Ale one są posłuszne nielogicznej logice,

która każe im cię przygnieść.

Może dojedziesz na koniku na biegunach,

umkniesz ich jęzorom

i żyć będziesz długo i szczęśliwie.

Spolegliwi jak dwie Marzanny

bijące rękami ze słomy o boki w napadzie śmiechu.

Nikt im nie przeszkodzi być szczęśliwymi.

Rześki poranek nastraja aż miło.

Powloką wnuków na sankach w dół.

W krzykach amunicji,

w walkach gladiatorów

wchodzi nowy rok.

Szczypie mrozem w duszę,

ostrą drwiną w oczy pruszy,

złością w polu gna

Kruchta polska jest z zawilca

Jest z nienacka i się słania.

Daj jej lica, daj jej jadła.

Niechaj spłonie

w przebierańcach.

Ciepłe kapcie doprowadzą mnie do łóżka.

Ciepłym kapciom nikt się nie oprze.

W pokorze dreptam do drzwi na oścież.

W pacierzu ścian zawarty sworzeń,

gdzie duszę mą złamie i złoży jak piąstkę.

W cieniu kapci ciemność nas chroni

aż doczekamy radosnej jesieni

oblani potem nieprzeżytych zdarzeń

i zamarznięci

statyką kominka.

Abrakadabra.

Seaside Moon blinking

through the distance

cherishing our reunion.

I will follow you wherever you are.

I cannot do it right here.

If there is someone waiting for me

deep within the forest

I will follow.

A staunch supporter

Beckoning from the distance

Dreaming and confused as usual.

A frog standing on my toe

in a deep, deep forest.

Waiting for absolution

Granting an unpardonable pardon.

I will follow.

Wszystko było dobrze

dopóki przestało być.

Przyszedł pewnego razu na wesele

i się już nie weselił.

Przestał rozmawiać z nami monologami.

Przy telewizji już nie był telewidzem.

Ale ja się cieszę, mój syn jest poetą!

Tylko pewnej nocy,

gdy spał,

zaczęły dusić go słowa.

Brzuszek od P wpadł do tchawicy.

Ogonek od Ę niezośnie połaskotał w krtań.

Kanciaste K,F i R wepchnęły się do nosa

i zatamowały dopływ normalności.